اوضاع مغز هم متشنج می‌شود

تشنج ایجاد تغییراتی در فعالیت الکتریکی مغز است. این تغییرات ممکن است همراه با علائم ظاهری و یا بدون علامت باشند. تشنج شدید باعث لرزش‎های سخت و از دست دادن کنترل فرد می‎شود. البته تشنج خفیف نیز می‎تواند نشانه‎ای از یک مشکل پزشکی قابل توجه باشد، بنابراین شناسایی این علائم امر مهمی به‎شمار می‎رود.
تشنج انواع مختلفی دارد: تشنج جزئی (ناکامل)، که فقط در یک سمت مغز اتفاق می افتد و یک طرف از بدن را تحت تأثیر قرار می‎دهد و تشنج کامل، که در هر دو سمت مغز اتفاق می افتد و هر دو طرف بدن را تحت تأثیر قرار می‎دهد. این نوع تشنج شامل حمله بزرگ صرع (grand mal) و تشنج تونیک کلونیک tonic-clonic seizure)) است. ممکن است فرد هر دو نوع تشنج جزئی و کامل را به‎طور همزمان و یا به‎دنبال هم تجربه کند.

علائم تشنج
علائم تشنج از چند ثانیه تا ۱۵ دقیقه بروز می‎کند. گاهی اوقات قبل از تشنج نیز علائمی مانند احساس ناگهانی ترس و اضطراب، ناراحتی معده، سرگیجه و تغییراتی در بینایی ظاهر می‎شوند.
علائمی که در حین تشنج مشاهده می‎شوند شامل موارد زیر هستند:
فراموش کردن زمان وسردرگمی، انقباض های عضلانی غیر قابل کنترل، سرازیر شدن آب دهان یا کف از دهان، سقوط، احساس طعم ناآشنا در دهان، فشار دادن دندانها، حرکات سریع و ناگهانی چشم، ایجاد صداهای غیر عادی مانندخرخر، از دست دادن کنترل عملکرد مثانه یا روده، تغییرات خلق و خوی ناگهانی.

مراحل تشنج
رخدادهایی که در طول تشنج اتفاق می‎افتد شامل 3 مرحله کلی است:

    • آغاز تشنج:

برخی افراد ممکن است چند ساعت یا چند روز قبل از تشنج، عواطف، احساسات و یا تغییراتی در رفتار خود تجربه کنند. این علائم به‎عنوان بخشی از تشنج محسوب نمی‎شوند، اما فرد را از امکان بروز تشنج مطلع می‎کنند. البته تمام افراد این علائم را مشاهده نمی‎کنند.

    • حین تشنج:

این مرحله، فاز تشنج نامیده می‫‫‫‫‫شود. این دوره زمانی، از اولین علائم (احساس سردرگمی) تا پایان تشنج را در برمی‏‏گیرد و در واقع همان فعالیت الکتریکی تشنج در مغز است.‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬

    • پایان تشنج:

این مرحله، به زمان پس از پایان تشنج اطلاق می‎شود و فرد بهبودی خود را باز می‎یابد. بهبود برخی افراد بلافاصله حاصل می‎شود، درحالی که سایرین چند دقیقه تا چند ساعت طول می‎کشد تا به حالت عادی بازگردند.‬‬‬‬‬

عوامل تشدید کننده تشنج و راه‌های مهار آن
تشنج ممکن است ناشی از شرایط جسمانی بدن باشد، زیرا هر چیزی که روی بدن تاثیر می گذارد، ممکن است روی مغز نیز اثر گذاشته و منجر به تشنج شود. برخی از این موارد عبارتند از: ترک الکل، گزش حشرات یا زخم حاصل از گزش حشرات، عفونت مغز مانند مننژیت، آسیب مغزی هنگام تولد، نقص‎های مادرزادی مغز، خفگی، سوء مصرف دارو، ترک دارو، عدم تعادل الکترولیت‎های بدن، شوک الکتریکی، صرع، فشار خون بسیار بالا، تب، وارد شدن ضربه به سر، نارسایی کلیه یا کبد، پایین آمدن قند خون و سکته مغزی.
امکان دارد تشنج در یک خانواده شیوع داشته باشد. اگر در خانواده شما کسی با سابقه تشنج وجود دارد، بهتر است پزشک خود را در جریان قرار دهید. در برخی موارد به ویژه در افراد خردسال، ممکن است هیچ علت شناخته شده‎ای برای تشنج وجود نداشته باشد.
تشنج ‎ اثرات مخربی به‎دنبال دارد و اگر درمان صورت نگیرد، ممکن است علائم آن شدت یابد و یا مدت زمان بروز آن طولانی‎تر شود. تشنج طولانی نیز می تواند منتهی به اغما و مرگ شود. برای پیشگیری از تشنج راه‎هایی مانند در پیش گرفتن سبک زندگی سالم و خواب کافی، رژیم غذایی مناسب و ورزش منظم توصیه شده است. انجام فعالیت‎های کاهش‎دهنده استرس و خودداری از مصرف مواد مخدر نیز به کاهش حملات کمک می‎کند.

منابع:
http://www.epilepsy.com
http://www.healthline.com/symptom/seizures