در اثر فشار به مهره های گردن و حرکات نامناسب و چرخشی شدید و نیز قرار گرفتن گردن در وضعیت های نامناسب امکان آسیب مهره های گردن و دیسک گردن وجود دارد.
حرکات ناگهانی گردن به سمت جلو و عقب بسیار برای مهره ها و دیسک گردن مضر هستند.
وقتی دیسک بین مهره های گردن آسیب ببیند سبب گردن درد و محدودیت حرکات می شود. ولی اگر دیسک گردن جابجا و یا پاره شود (که به آن فتق دیسک گردن گفته می شود) سبب فشار روی ریشه عصب و یا نخاع می شود.
هرنی یا فتق دیسک بین مهره ای گردن از علل مهم تحریک ریشه های گردنی و گردن درد با انتشار به اندام است.
دیسک گردن معمولاً به موازات پا به سن گذاشتن رخ می دهد. در نتیجه فرایندی موسوم به تحلیل دیسک، دیسک بین مهره ای به گونه ای متلاشی می شود که فضاهای بین مهره ها کاهش یافته و احتمال فتق و بیرون زدگی دیسک گردن افزایش می یابد. علت دیسک گردن در ادامه ذکر شده است:
بیماران مبتلا به فتق دیسک گردن معمولاً از درد شدید یا خفیف یک طرف گردن رنج می برند که بیشتر ناحیه پایین گردن را تحت تأثیر قرار می دهد؛ گاهی اوقات نیز علایم دیسک گردن در مرکز یا هر دو سمت گردن بروز می یابند. علائم بیرن زدگی دیسک گردن گاهی با درد منتشر شونده ای توأم هستند که تا پایین بازو (حتی تا دست و انگشتان) یا داخل ناحیه استخوان کتف منتشر می شود و هر از گاهی به سر درد نیز دامن میزند.
از علائم دیگر دیسک گردن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
برای درمان دیسک گردن از روش های زیر استفاده می شود:
این گردنبندها حرکات گردن را قدری محدود می کنند و به عضلات گردن اجازه می دهند مدتی استراحت کنند و این موجب می شود فشار به ریشه های عصبی کمتر شود.
نکته مهم این است که این گردنبندها نباید به مدت طولانی بسته شوند چون موجب ضعیف شدن عضلات گردن و بدتر شدن وضعیت بیمار می شود.
فیزیوتراپی و انجام دادن نرمش های طبی مخصوص برای افزایش قابلیت انعطاف گردن و تقویت عضلات گردن، به رفع علائم دیسک گردن کمک می کند.
گاهی اوقات از کشش سر و گردن هم برای کاهش علائم دیسک گردن استفاده می شود.
متخصص درمان دیسک گردن از داروهای ضد التهابی مثل پروفن، داروهای شل کننده عضلات و گاهی اوقات از تزریق مستقیم کورتیکو استروئید در اطراف ریشه های عصبی برای کاهش مشکلات مبتلایان به دیسک گردن استفاده می کند.
در صورتی که اقدامات فوق نتواند موجب کاهش مشکلات بیمار مبتلا به دیسک گردن شود تزریق کورتیکو استروئید در فضای اپیدورال روش بعدی درمان دیسک گردن است.
بهبود آسیب دیدگی در بافت های بدن به وجود جریان خون در این بافت ها بستگی دارد. بافت های بدن برای بازسازی و احیا، به ویتامین، مواد معدنی و اکسیژن نیاز دارند که باید توسط خون به این بافت ها منتقل شود. اکسیژن مهم ترین ماده برای ترمیم بافت ها است. وجود تورم و التهاب در ناحیه آسیب دیده موجب کاهش جریان خون، اکسیژن و مواد مغذی در این ناحیه می شود. عدم حضور اکسیژن موجب تجمع اسید لاکتیک و منجر به بروز درد می شود. در روش اوزون درمانی، اوزون، داروهای ضد التهابی و ویتامین ها به ناحیه آسیب دیده تزریق می شود. این روش به ترتیب زیر عمل می کند:
تاثیر درمان یک تا سه روز پس از انجام تزریق آغاز می شود و تا زمان دستیابی به بهبودی کامل، هر یک تا دو هفته تکرار می شود. روند بهبودی در بیماران بسته به شدت آسیب متفاوت است، با این حال اکثر بیماران تنها به سه تا پنج جلسه درمان نیاز دارند. بر خلاف دیگر روش های تزریقی، تزریق اوزون هیچ عوارض جانبی را برای بیماران به همراه ندارد و نتایج آن دائمی است.
تحقیقات نشان می دهد که میزان موفقیت در استفاده ازاوزون درمانی برای درمان دیسک کمر 95 درصد بوده است که این آمار در مجله های پزشکی معتبر بین المللی ثبت شده است.
برای اختلال دیسک کمر می توانیم با استفاده از روش اوزون درمانی، از انجام عمل جراحی جلوگیری کنیم. این روش در یک روز انجام می شود و بعد از آن هیچ گونه ناراحتی برای بیمار ایجاد نمی شود و بیماران می توانند 2 روز بعد از درمان به فعالیت های خود ادامه دهند. اوزون درمانی باعث کم شدن حجم دیسک ها می شود و فشارهای وارد شده بر دیسک را کاهش می دهد. همچنین اوزون درمانی دارای اثر بی حسی و ضد التهابی است و باعث کاهش درد می شود و به درمان دیسک کمر کمک می کند.
در صورت عدم پاسخ درمانی مناسب به روش های ذکر شده و یا در مواردی که بیمار از نظر حرکتی دچار فلج شده باشد از روش های جراحی برای درمان دیسک گردن استفاده می شود.