رابطه بین هیپوتالاموس و غده هیپوفیز چیست؟
تحریک ترشح هورمونهای هیپوفیز توسط هیپوتالاموس
مغز اندام بسیار پرکاری است. فعالیتهای بالای نورونها، تحریک مداوم سیناپسها، پمپاژ خون و غددی که انواع هورمونها را تولید میکنند. این غدد مخصوصا هیپوتالاموس و هیپوفیز در یک فعالیت دائمی عملکرد نرمال بدن را حفظ و کنترل میکنند. هیپوتالاموس ناحیهای از مغز است که گستره وسیعی از عملکردهای بدن را کنترل میکند. این غده که به اندازه یک بادام زمینی است، در وسط و قسمت تحتانی مغز، زیر تالاموس و بالای ساقه مغز قرار دارد و غده هیپوفیز در قسمت زیرین آن قرار میگیرد. تمام مهرهداران دارای هیپوتالاموس هستند که از جمله نقشهای اولیه آن حفظ همئوستازی بدن است.
هیپوتالاموس در بسیاری از عملکردهای درونی بدن مشارکت دارد. این غده پیامهای عصبی را از گیرندههای عصبی در سراسر بدن دریافت کرده، محتویات شیمیایی و خصوصیات فیزیکی خون مانند دما، فشار خون، محتویات غذایی، هورمونی و آب را چک میکند. چنانچه تغییر در شرایط عادی همئوستازی بدن ایجاد شود یا در صورت نیاز به تغییرات تکاملی، این غده فعالیت سلولی بخشهای مختلف بدن را از طریق آزادسازی هورمونهایی از نواحی جلویی و پشتی هیپوفیز، تحریک میکند.
در حقیقت هیپوتالاموس از طریق هیپوفیز رابطهای بین نورونهای عصبی و سیستم درون ریز بدن برقرار میکند. ترشح هورمونهای غده هیپوفیز بوسیله هورمونهای هیپوتالاموس کنترل میشود. ناحیه خاصی از هیپوتالاموس هورمونهای ADH و OXT را تولید و به هیپوفیز میفرستند. هورمونهای این غده به طریق زیر به ناحیه جلویی هیپوفیز رسیده و بر عملکرد بدن اثر میگذارند:
• شاخهای از رگ خونی هیپوفیز در ناحیه هیپوتالاموس منشعب شده و هورمونهای آن پس از ترشح به این رگها به هیپوفیز راه مییابند.
• این رگ در ناحیه داخلی هیپوفیز به مویرگهای کوچکتری منشعب شده که portal vine نامیده میشوند.
• در نهایت این مویرگها پس از رسیدن به یکدیگر مجددا رگ خونی بزرگتری را تشکیل داده که از هیپوفیز به سیستم گردش خون منتهی میشود.
ارتباط هیپوتالاموس با ناحیه پشتی هیپوفیز به جای رگهای خونی از طریق وزیکولها و در طول آکسون سلولهای عصبی برقرار میشود. تحریک این سلول و تولید پتانسیل عمل باعث آزاد سازی این هورمونها از انتهای آکسون به شبکه مویرگی هیپوفیز میشود.
ناحیه جلویی هیپوفیز از پنج نوع سلول مختلف تشکیل میشود که مجموعا هفت هورمون متفاوت تولید میکند:
• سوماتوتروف که هورمون رشد انسانی بوده و سوماتوتروپین ترشح میکند و بر رشد بدن و متابولیسم آن اثر میگذارد.
• گونادوتروف که هورمون FSH و LH را تولید کرده و بر عملکرد غدد تناسلی اثر میگذارد.
• لاکتوتروف که هورمون پرولاکتین را ترشح کرده و تولید شیر در پستان را تحریک میکند.
• کورتیکوتروپ که هورمون ACTH را ترشح کرده و عملکرد غده فوق کلیوی را کنترل میکند. همچنین هورمون تشدید کننده ملانوسیت MSH را ترشح میکند.
• تیروتروپ که هورمونهای تحریک کننده تیروئید TSH را ترشح کرده و عملکرد تیروئید را کنترل میکند.
در ناحیه پشتی هیپوفیز تنها دو هورمون ترشح میشود:
• اکسی توسین OXT که بر عملکرد رحم و غدد شیری حین بارداری و زایمان اثر میگذارد.
• ADH که در پاسخ به خشکی، از دست دادن خون، درد و استرس ترشح میشود و از حجم ادرار کاسته و آب بدن را حفظ میکند.
درمان جراحی برای تومورهای غده هیپوفیز
درمان اصلی بسیاری از تومورهای غده هیپوفیز جراحی است. انتخاب نوع درمان جراحی به نوع تومور, موقعیت دقیق و اندازه آن و گسترش تومور به ساختارهای اطراف بستگی دارد.
جراحی از مسیر بینی ( ترانس اسفنوییدال )
این اپروچ شایعترین روش برای خارج سازی تومورهای هیپوفیز است. جراحی ترانس اسفنویید به این مفهوم است که عمل ازمسیر سینوس اسفنویید که پشت بینی و پایین مغز واقع شده و دیواره ی پشتی آن غده هیپوفیز را پوشانده صورت میگیرد.
برای این جراحی, جراح اعصاب برش کوچکی روی دیواره ی بینی (غضروف بین دو سمت بینی) یا زیر لب فوقانی میدهد. برای رسیدن به هیپوفیز دیواره ی استخوانی توست دریل برداشته میشود و از وسایل ظریف و میکروسکوپ برای برداشتن تومور استفاده میشود.
رویکرد دیگر استفاده از اندوسکوپ است. در این روش به برش دیواره ی بینی یا لب فوقانی نیاز نیست زیرا دوربین اندوسکوپ امکان دید را از طریق برشی که در خلف سپتوم بینی داده میشود به جراح میدهد. جراح از مسیر سوراخهای بینی دیواره ی سینوس اسفنویید را به منظور رسیدن به هیپوفیز و خارج سازی تومور باز میکند.
رویکرد ترانس اسفنویید مزایای بسیاری دارد, مهم تر از همه اینکه در این نوع جراحی هیچ قسمتی از مغز لمس نمیشود و امکان آسیب احتمالی به مغز کم میشود. همچنین عوارض جراحی کمتری دارد و هیچ جای زخمی باقی نمیگذارداما ممکن است زمان جراحی طولانی تر باشد و خارج سازی تومورهای بزرگ مشگلتر باشد.
هنگامی که این جراحی توسط فرد با تجربه انجام گیرد و سایز تومور کوچک باشد (میکرو آدنوما) شانس موفقیت جراحی بالاست (بیش از 80%) اما اگر اندازه تومور بزرگ باشد و به ساختارهای عصبی و عروقی اطراف دست اندازی کرده باشد احتمال عدم علاج و آسیب عصبی و عروقی بالا میرود.
کرانیوتومی
برای تومورهای بزرگ و پیچیده ممکن است به کرانیوتومی ( برداشتن قسمتی از استخوان جمجمه) نیاز باشد. در این رویکرد جراحی از طریق پنجره ای که در یکطرف و جلوی جمجمه باز میشود صورت میگیرد.برای رسیذن به تومور جراح باید با احتیاط فراوان از زیر یا بین لوبهای مغز عمل کند. کرانیوتومی در مقایسه با رویکرد ترانس اسفنویید احتمال آسیب مغزی و عوارض بیشتری برای تومورهای کوچک دارد اما در تومورهای بزرگ و پیچیده دسترسی بیشتری برای جداسازی عروق و اعصاب از تومور به جراح میدهد.
برنامه ریزی برای جراحی
برای هردو رویکرد نیاز به تصویربرداری ( CT,MRI ) پیش از عمل میباشد. به دست آوردن اطلاعات درخصوص موقعیت, اندازه و گسترش تومور به ساختارهای اطراف برای تعیین رویکرد جراحی و پیش بینی میزان موفقیت جراحی ضروریست. در موارد نادر هر و رویکرد جراحی به صورت هم زمان برای خارج سازی کامل تومورهای بزرگ انجام میشود.
به عنوان یک قانون کلی درمان تومورهای کوچکتر با جراحی آسانتر است و عوارض جانبی در تومورهای بزرگ و تهاجمی بیشتر است.
عوارض جانبی احتمالی
جراحی ضایعات غده هیپوفیز بسیار پیچیده است و احتیاط زیادی را برای اجتناب از ایجاد عوارض می طلبد. عوارض حین و بعد از جراحی نظیر عفونت, خونریزی و واکنش حساسیتی به داروهای بیهوشی نادر ولی امکان پذیرند.
بیشتر بیمارانی که با روش ترانس اسفنویید جراحی میشوند سردرد و احتقان بینی را تا دو هفته بعد از جراحی تجربه می کنند. اگر در حین جراحی به عروق, بافت مغز یا اعصاب مغزی که در اطراف هیپوفیز هستند آسیب وارد شود احتمال عوارضی نظیر سکته و کوری وجود دارد که لبته ندرتا رخ می دهد.
زمانی که جراح از رویکرد ترانس اسفنویید استفاده میکند مسیری بین راه هوایی بینی و مغز باز میشود که تا زمان التیام آن احتمال مننژیت ( عفونت و التهاب پرده های محافظت کننده مغز) وجود دارد. همچنین آسیب به مننژ ممکن است به نشت مایع مغزی-نخاعی از بینی منجر شود. میزان این عوارض به نوع و اندازه تومور وابسته است.
دیابت بی مزه با علایم پرنوشی و پرادراری ممکن است بلافاصله بعد از جراحی رخ دهد اما معمولادر چند هفته بعد از جراحی خود به خود بهبود می یابد.
آسیب به خود غده هیپوفیز حین جراحی به علایم مربوط به کمبود هورمونهای مختلف در بدن منجر میشود. این پدیده در تومورهای کوچک ندرتا رخ میدهد اما در ضایعات بزرگ اجتناب ناپذیر است. اگر سطح هورمونهای هیپوفیز بعد از جراحی پایین باشد درمان دارویی جهت جایگزینی هورمونها انجام خواهد شد.
شما با دقت تحت نظر قرار خواهید گرفت و نمونه های خون برای تنظیم سطح هورمونها ارسال خواهد شد. اگر دیابت بیمزه خودبخود بهبود نیافت احتمال نیاز به اسپری دسموپرسین جهت درمان آن وجود خواهد داشت. اگر کمبود ویتامینها و مواد معدنی در بدن ایجاد شود مکمل های متناسب تجویز خواهد شد.
عوارض بعد ازجراحی تومورهای هیپوفیز نادر هستند اما میتوانند بسیار جدی باشند. با پزشک خود در مورد موارد احتیاط و اقدامات لازم در صورت مشاهده ی آنها صحبت کنید.
بعد از جراحی چه اتفاقاتی رخ خواهد داد؟
بعد از جراحی شما به اتاق ریکاوری منتقل خواهید شد و در آنجا علایم حیاتی تا زمانی که اثر بیهوشی ناپدید شود کنترل می شود.سپس شما بخش یا واحد مراقبتهای ویژه می روید. از شما خواسته خواهد شد که در اولین زمانی که میتوانید از تخت پایین بیایید. بعد از جراحی ممکن است احساس سردرد, تهوع و احتقان بینی را تجربه کنید که داروها به تحمل آن کمک خواهند کرد. یک متخصص غدد برای ارزیابی عملکرد غده هیپوفیز شما را ویزیت خواهد کرد و داروهای جایگزین کننده هورمون ممکن است تجویز شوند.ظرف 2 تا 3 روز از بیمارستان مرخص میشوید و دستورات هنگام ترخیص آموزش داده میشوند. از این دستورات تا 2 هفته بعد از جراحی که اولین ویزیت بعد عمل در مطب صورت خواهد گرفت, پیروی کنید.دستورات به صورت کلی عبارتند از:
موارد اجتناب:
- از بینی هوا خارج نکنید. اگر مجبور به عطسه یا سرفه شدید با دهان باز انجام دهید.
- از نی استفاده نکنید, هنگام دستشویی زور نزنید و هز کمر خم نشوید
- سیگار نکشید و از محصولات نیکوتین دار استفاده نکنید زیرا روند ترمیم به تاخیر می افتد.
- چیزهای سنگین بلند نکنید.
- تا زمان اجازه ی پزشک رانندگی نکنید, به کار بر نگردید و مسافرت هوایی نکنید
مراقبت از زخم:
- ترشحات زرد یا خونابه ای ازبینی شایع است. این ترشحات معمولا ظرف یک تا دو هفته کم و قطع می شوند.
- احتقان و گرفتگی بینی چند هفته بعد از جراحی ادامه می یابد و ممکن است برای چند هفته حس بویایی خود را از دست بدهید که به تدریج برطرف خواهد شد.
- ممکن است دو نوع اسپری بینی برای شما تجویز شود.یکی ضد احتقان بینی و دیگری برای کنترل آب و نمک.
- میتوانید روز بعد از جراحی حمام کنید اما زخم بینی و شکم نباید خیس شوند
- ممکن است روی شکم یا ران خود زخم جراحی ببینید که جهت استخراج چربی ایجاد شده. زخم را بدون بانداژ در معرض هوا قرار دهید. میتوانید ناحیه را به آرامی با آّ و صابون بشویید و سپس خشک کنید. لطفا از پماد و محلولهای ضد عفونی کننده استفاده نکنید.
داروها:
- سردرد بعد از جراحی شایع است. می توانید استامینوفن مصرف کنید.
- داروهای مسکن را طبق دستور مصرف کنید و با کاهش درد میزان مصرف را کم کنید.اگر درد زیادی حس نمیکنید نیاز به مصرف مسکن نیست
- داروهای مخدر مانند مورفین و تریاک باعث یبوست میشوند. آب بسیار بنوشید و غذاهای پر فیبر مصرف کنید. داروهای مسهل به حرکت روده کمک میکنند.
- هنگام اجابت مزاج زور نزنید زیرا با ایجاد فشار باعث خطر نشت مایع مغزی نخاعی میشود.
- ممکن است داروهایی جهت تنظیم سطح هورمونهای بدن تجویز شوند که باید با دقت و طبق دستور مصرف شوند
- از مصرف داروهای مسکن غیر استروییدی مانند بروفن, دیکلوفناک, ناپروکسن و … اجتناب کنید
فعالیتها:
- هر 3 تا 4 ساعت 5 تا 10 دقیقه راه بروید
- میزان مایعات نوشیده شده و میزان ادرار خود را در 24 ساعت کنترل کنید. اگر ازحد معمول بیشتر بود به پزشک خود اطلاع دهید
مواردی که باید با پزشک تماس بگیرید:
- بروز ترشح شفاف و آبکی از بینی یا احساس ترشح در ته حلق که ممکن است طعم فلز داشته باشد. این ممکن است بیانگر نشت مایع مغزی نخاعی باشد که باید به سرعت به پزشک مراجعه و از اعمال خودسرانه اجتناب شود
- از دست رفتن بینایی یا بدتر شدن آن به صورت تاری دید و دوبینی یا کاهش میدان دید
- خونریزی از بینی که متوقف نشود
- تشنگی و پر ادراری بیش از حد
- تب
- خواب آلودگی گیجی, تهوع و استفراغ و سردرد شدید
- علایم عفونت زخم
- بثورات پوستی یا خارش ناحیه ی عمل
- تورم و درد ساق پا
- تشنج
اگر میخواهید در مورد علائم و نشانههای تومور خوشخیم هیپوفیز مطالعه کنید در سایت جستجو کنید . همچنین میتوانید برای مشاوره با ما در تماس باشید.
1 دیدگاه
مطالب این بخش مفید است .