هیپوفیز، یکی از غدههای موجود در بدن ما است که شبیه یک فندق می باشد و زیر مغز و درون حفره استخوان شب پره (اسفنویید) است و اعمال حیاتی برعهده دارد. ۰/۵ تا ۱/۵ گرم وزن دارد. شرایط فیزیولوژی بدن انسان دایما در حال تغییر است از جمله ضربان قلب- فشارخون – دمای بدن همگی در پاسخ به شرایط اطراف تغییر می کند. سیستم بدن شما دایما به طور مستمر عملکرد های حیاتی را می سنجد و نسبت به آن ها پاسخ می دهد و مدام باید بدن شما را در یک تعادل حفظ کند.
گاهی این سیستم ها غدد هیپوتالاموس و هیپوفیز را شامل می شود. غده هیپوفیز و هیپوتالاموس بخش مهمی از بسیاری از چرخه ها در بدن است. چرخه ای که دیگر غدد بدن را درگیر می کند و از طریق گردش خون به دیگر بافت ها می رسد.
هیپوتالاموس از بسیاری منابع پیام دریافت می کند و به کمک هیپوفیز آن ها را تعدیل یا تنظیم می کند. هورمون های هیپوفیز غدد اندوکراین را تحریک می کنند. یکی از مثال های آن هورمون تیرویید است که در گردن وجود دارد و هورمونی به نام TRH )هورمون آزادکننده تیرویید(تولیدمیکند. TRH از طریق هیپوفیز موجب تولید TSH )هورمون تحریک کننده تیرویید می شوند
TSH از طریق غده تیرویید موجب تحریک تولید هورمون های T۳ و T۴ میشود.وقتی میزان آن افزایش یابد هورمون تحریک کننده تیرویید کاهش می یابد.

غده هیپوفیز دارای بافت کوچک در ناحیه زیرین در مغز قرار دارد و هورمون های خاصی را به داخل جریان خون ترشح می کند تا عملکردهای ضروری و خاص بدن را کنترل کند. هیپوفیز از مهم ترین غده ها در بدن انسان است که کارهای مهمی مانند تولید مثل، رشد در دوران کودکی و کارکرد غده هیپوفیز را انجام می دهد.
تومور هیپوفیز رشد غیر طبیعی دارد که در غده هیپوفیز شما ایجاد می شود. بیشتر تومورهای هیپوفیز جز دسته تومور های خوش خیم هستند. آدنوم ها در غده هیپوفیز یا بافت های اطراف خود باقی می مانند و به سایر قسمت های بدن گسترش نمی یابند. تومورهیپوفیز وقتی در حال کار است می‌تواند هورمون هیپوفیز زیادی تولید کند و یا وقتی در حال کار نیست هورمونی تولید نکند و فقط کمی افزایش حجم داشته باشد.
تومور هیپوفیز بزرگ که اندازه آن ها حدود ۱ سانتی متر و یا بزرگتر است به عنوان ماکروآدنوم شناخته می شوند. اما تومورهای کوچکتر میکروآدنوم نامیده می شوند. ماکروآدنوم ها، به دلیل بزرگیشان، می توانند بر غده هیپوفیز و ساختارهای مجاور آن فشار وارد کنند.

علل ایجاد تومور هیپوفیز

دانشمندان دقیقا نمی‌دانند که چه چیزی باعث ایجاد تومورهای هیپوفیز می‌شود. در طول چند سال گذشته، آن‌ها پیشرفت زیادی در درک اینکه چگونه تغییرات خاصی در DNA یک فرد می‌تواند باعث ایجاد تومور توسط سلول‌های هیپوفیز شوند، داشته‌اند.  DNA ماده شیمیایی درون هسته هر یک از سلول‌های ماست که ژن‌های ما را تشکیل می‌دهد (دستورالعمل‌هایی برای چگونگی عملکرد سلول‌های ما). ما معمولا شبیه به پدر و مادرمان هستیم؛ زیرا آن‌ها منبع DNA ما هستند. اما تاثیر DNA بیش از تصور اولیه ما است. برخی از ژن‌ها کنترل می‌کنند که سلول‌ها چه زمانی رشد کنند، به سلول‌های جدید تقسیم شوند و بمیرند. ژن‌هایی که به رشد سلول‌ها، تقسیم شدن و زنده ماندن آ‌ن‌ها کمک می‌کنند، آنکوژن نامیده می‌شوند. ژن‌هایی که سرعت تقسیم سلول را کاهش می‌دهند یا باعث مرگ سلول‌ها در زمان درست می‌شوند، ژن‌های سرکوب کننده تومور نامیده می‌شوند. تومورها می‌توانند در اثر تغییرات DNA ایجاد شوند که آنکوژن‌ها را فعال می‌کنند یا ژن‌های سرکوب کننده تومور را غیر فعال می‌کنند.

برخی افراد جهش‌های ژنی (تغییرات) را از والدین خود به ارث می‌برند که خطر ابتلا به تومورهای هیپوفیز را افزایش می‌دهد. برخی از این جهش‌ها در بخش عوامل خطر برای تومورهای هیپوفیز توضیح داده شده اند. اعضای خانواده‌های دارای این سندرم‌های ژنتیکی می‌توانند آزمایش ژنتیکی انجام دهند تا دریابند آن‌ها مبتلا به تومور خواهند شد یا خیر. اما اغلب، جهش‌های ژنی در طول زندگی رخ می‌دهد تا اینکه به ارث برده شوند. در برخی از انواع سرطان، این جهش‌های اکتسابی می‌تواند در اثر قرار گرفتن در معرض عوامل خارجی مانند اشعه یا مواد شیمیایی مولد سرطان ایجاد شوند. اکثر تومورهای هیپوفیز سرطانی نیستند و هیچ علت محیطی شناخته شده برای این تومورها وجود ندارد. تغییرات ژن در این تومورها ممکن است فقط رویدادهایی تصادفی باشند که گاهی اوقات هنگام تقسیم سلولی اتفاق می‌افتند بدون اینکه علت بیرونی وجود داشته باشد.

چیزی که مشخص است این است که مکانیسم تنظیم کنندگی که معمولا مانع از رشد و تولید هورمون بیش از حد در سلول‌های هیپوفیز می‌شود، مختل می‌شود. از آنجا که هیچ علت مرتبط با سبک زندگی یا علل محیطی برای تومورهای هیپوفیز شناخته نشده است، مهم است به یاد داشته باشید که هیچ کاری نبوده است که افراد مبتلا به این تومورها انجام دهند تا قادر به جلوگیری از آن باشد.

علائم و نشانه های تومور هیپوفیز

آدنوم‌های عملکردی می‌توانند به دلیل هورمون‌هایی که آزاد می‌کنند، مشکلاتی ایجاد کنند. اغلب اوقات یک آدنوم عملکردی، باعث ایجاد یک هورمون هیپوفیز بیش از حد می‌شود. این تومورها اغلب در حالی که هنوز نسبتا کوچک هستند (میکروآدنوما) یافت می‌شوند. علائم آدنوم‌های عملکردی بر اساس هورمون‌هایی که ایجاد می‌کنند در زیر شرح داده شده است. تومورهایی که هورمون‌های اضافی ایجاد نمی‌کنند (آدنوم‌های غیر عملکردی) اغلب قبل از اینکه تشخیص داده شوند، بزرگ می‌شوند (ماکروادنوما). این تومورها علائمی ایجاد نمی‌کنند تا زمانی که روی اعصاب مجاور، قسمت‌هایی از مغز و یا سایر قسمت‌های هیپوفیز فشار وارد کنند. آدنوم غیر کارکردی که باعث ایجاد علائم نمی‌شود، گاهی اوقات با انجام ام آر آی یا سی تی اسکن به دلایل دیگر، تشخیص داده می‌شوند. این تومورها در حال حاضر بیشتر یافت می‌شوند زیرا ام آر آی و سی تی اسکن مغز بیشتر انجام می‌شود. این تومورها ممکن است رایج ترین تومورهای هیپوفیز باشند. از ان جا که مشکلی ایجاد نمی‌کنند، اغلب فقط بدون نیاز به درمان به طور منظم تحت نظارت هستند .

مهم ترین عارضه تومور هیپوفیز

تومورهای هیپوفیز معمولاً سرطانی نیستند و بنابراین به مناطق دیگر بدن گسترش نمی یابند. با این حال ، با فشار بر مغز می توانند مشکلات جدی ایجاد کنند. جدی ترین عارضه نابینایی است که در صورت آسیب جدی عصب بینایی رخ می دهد. عدم تعادل هورمونی دائمی به دلیل تومور یا از بین بردن آن ایجاد می شود. این یعنی نیاز به جایگزینی هورمون های آسیب دیده دارد.