شکستن رباط های محافظ در ستون فقرات گردن، معمولا ناشی از تروما یا تغییر تخریبی (فتق یا هرنی)، باعث می شود که یک مهره نسبت به مهره زیرین خود جابجا شود. این جابجایی منجر به نیم دررفتگی یا دررفتگی کامل ستون فقرات گردن و آسیب احتمالی طناب نخاعی می شود.

دررفتگی ها بر اساس مهره های درگیر توصیف می شوند: رایج ترین مکان برای دررفتگی مهره های گردن، بین مهره پنجم و مهره ششم است. دررفتگی های ستون فقرات گردن شامل یک یا دو طرف مهره (در رفتگی های یک طرفه یا دوطرفه) می شود.

دررفتگی مهره های گردن به علت آسیب ترومایی یا تخریب (فتق یا هرنی) دیسک ها به وجود می آید. آسیب دیدگی های گردن در نتیجه صدمه به سر (بار محوری) یا صدمه به گردن از قبیل کشیدگی شدید (به عقب برگشتن سر)، انحنای شدید (حرکت سر به جلو) یا چرخش شدید سر ایجاد می شوند. دررفتگی ناشی از صدمه به ستون فقرات گردن اغلب با شکستگی مرتبط است و هم ترازی کلی ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می دهد.

تخریب یا فتق (هرنی) دیسک بین مهره ای در بی ثبات شدن مهره ها نقش دارد. بی ثباتی ناشی از تخریب در طول زمان گسترش پیدا می کند که ممکن است باعث فشردگی طناب نخاعی یا ریشه عصب شود. تغییرات تخریبی و آرتروز یا آرتریت روماتوئید نیز منجر به نیم دررفتگی یا دررفتگی مهره های گردن می شوند یا دررفتگی ناشی از تروما را تشدید می کنند.

دررفتگی بسته به میزان تحرک می تواند ثابت یا غیر ثابت باشد. میزان ثبات به میزان آسیبی که به رباط های محافظ وارد شده و تغییرات آناتومی استخوان بستگی دارد. دررفتگی های ناشی از تروما نیز به صورت خود به خود تغییر وضعیت پیدا می کنند (کاهش می یابند) که باعث می شود تشخیص آن ها کمی دشوار شود.

شدیدترین پیامد دررفتگی ترومایی مهره های گردن، آسیب به طناب نخاعی است که شامل کوفتگی طناب، شکستن کامل یا آسیب دیدگی ریشه عصب می شود. این اتفاق در زمان آسیب دیدگی رخ می دهد، حتی اگر دیسک به سر جای خود برگردد. امکان بروز دررفتگی ترومایی یا دررفتگی – شکستگی بدون آسیب به ریشه عصب یا طناب نخاعی نیز وجود دارد. اگر چه همه دررفتگی ها باعث آسیب دائمی به طناب نخاعی نمی شوند اما باید بررسی و کنترل آسیب وارد شده به گردن مورد تاکید قرار گیرد.

افرادی که در معرض ابتلا به دررفتگی ترومایی مهره های گردن یا دررفتگی – شکستگی هستند شامل ورزشکاران شرکت کننده در ورزش های رقابتی مثل فوتبال، مشت زنی و هاکی، افراد شرکت کننده در ورزش های پر سرعت مثل اسکی یا اسکیت و افرادی که دچار سانحه موتوری می شوند، زمین می خورند یا به صدمات پر سرعت دیگری دچار می شوند، است. بیماری خرابی دیسک یا فتق (هرنی) بین مهره های گردن و آتروز یا آرتریت روماتوئید نیز باعث افزایش نیم دررفتگی تخریبی یا بی ثباتی ستون فقرات گردن می شوند.

فرد آسیب دیدگی حاد قبلی یا آسیب دیدگی ناشی از صدمه شدیدی را گزارش می کند تا پزشک آن را معاینه کنید. یا اینکه، سابقه بیماری گردن درد مزمن فرد گزارش داده می شود. افراد ممکن است درد که عموما با حرکت گردن ایجاد می شود، ضعف یا کرختی در شانه ها و بازوها و احساس بی ثباتی در گردن را گزارش دهند. افراد مبتلا به این عارضه از تکان دادن سر خود هراس دارند. فلجی موقت یا ضعف عمومی، تغییر در حواس (اختلال حواس) و سرخ شدن یا احساس گرما داشتن پس از آسیب دیدگی گزارش می شوند. احساس درد در مفاصل بین مهره ای پشتی گردن نیز در بیمارانی که سابقه دررفتگی یا نیم دررفتگی مهره های گردن دارند، شایع است.