تومور مغزی بر حسب جایگاه و سایز، عوارض مختلفی را سبب می‌شود. بعضی از عوارض ناشی از تخریب مستقیم بافت‌های سالم بوسیله تومور بوده (تومور بدخیم) و برخی دیگر از عوارض ناشی از فشار تومور بر بافت‌های مجاور است (تومور خوش‌خیم). میزان خطر تومور مغزی بوسیله پارامتری به نام نرخ بقا تعیین می‌شود. نرخ بقا به فاکتورهای مختلفی بستگی دارد از جمله شرایط بیمار، نوع تومور، روش درمان و میزان سازگاری بیمار. بنابراین هیچ کس دقیقا نمی‌تواند میزان زنده بودن یا شدت خطر تومور مغزی را پیش‌بینی کند. بطور کلی اگرچه تومورهای مغزی تنوع بسیار زیادی دارند، اما نادر هستند. بعضی انواع تومور مغزی بسیار نادر بوده به طوری که نتایج آماری مناسبی در مورد نرخ بقای آن‌ها وجود ندارد.

عواملی که بر نرخ بقا و شانس درمان تومور مغزی تاثیر دارند عبارتند از:

  • نوع تومور:

  • انواع مختلف تومور مغزی نسبت به روش‌های درمانی پاسخ متفاوت می‌دهند. بعضی از تومورها (بدخیم) به بافت‌های دیگر گسترش می‌یابند طوری که درمان آن‌ها با روش جراحی را غیر ممکن می‌کند.
  • مرحله پاتولوژیک: درجه تومور یکی از عوامل بسیار مهم در مورد انواع خاصی از تومورهای مغزی است. بطور کلی، تومورهایی که سرعت رشد بیشتری دارند نسبت به تومورهایی که به آهستگی رشد می‌کنند با احتمال بیشتری به روش درمان جواب می‌دهند.
  • موقعیت تومور در مغز:

  • موقعیت تومور مغزی می‌تواند بر روی انتخاب روش درمان تاثیر بگذارد. امکان جراحی برای نواحی خاصی از مغز وجود ندارد مخصوصا در نواحی عصب بینایی، ساقه مغز، نخاع یا نواحی مجاور رگ‌های خونی اصلی.
  • اندازه و شکل تومور مغزی:

  • تومورهای بزرگ یا تومورهایی که شکل مشخصی ندارند به گونه‌ای که لبه‌های آن‌ها نامعلوم است، به سختی قابل برداشتن هستند.
  • مقدار سلول‌های سرطانی که پس از درمان باقی مانده‌اند.

بطور کلی میزان خطر تومورهای مغزی در موارد بدخیم (سرطانی)، به علت پخش شدن تومور به سایر قسمت‌های مغز و نخاع یا بدن، بیشتر از تومورهای خوش‌خیم است.

اگر می‌خواهید در مورد تومور‌های مغزی بیشتر مطالعه کنید روی لینک آن کلیک کنید. همچنین می‌توانید برای مشاوره با ما در تماس باشید.