همه بیماریهای مغزی برای مبتلایان و اطرافیان آنها ناراحتکننده هستند. آتروفی مغزی نیز یکی از این بیماریها است که بر مغز تأثیر میگذارد. آتروفی در هر بافتی به معنی از بین رفتن سلولها است. در بافت مغز، آتروفی به معنای از بین رفتن نورونها و اتصالات بین آنها میباشد. آتروفی میتواند گسترده باشد، به این معنی که ممکن است تمام مغز کوچک شود، یا میتواند موضعی باشد و تنها یک ناحیه خاص از مغز را تحت تأثیر قرار دهد.
اگر آتروفی فقط در یک ناحیه خاص اتفاق بیفتد، عملکردهای مرتبط با آن ناحیه از مغز کاهش مییابد. با افزایش سن، به طور طبیعی برخی از سلولهای مغزی را از دست میدهید، اما این روند کند است. آتروفی مغزی مرتبط با بیماری یا آسیبهای دیگر، سریعتر رخ میدهد و آسیب بیشتری به همراه دارد.
کوچک شدن مغز به از دست رفتن سلولهای مغزی در طول زمان گفته میشود. آتروفی به کاهش اندازه یا از دست رفتن بخشی از بافت در هر یک از اندامهای بدن اطلاق میشود. آتروفی مغزی میتواند در کل مغز یا در بخشهای خاصی از آن اتفاق بیفتد که باعث از بین رفتن بخشی از بافت مغز و اختلال در عملکرد سلولهای عصبی میشود.
آتروفی مغزی میتواند زندگی فرد را تهدید کند و درمان قطعی برای آن وجود ندارد. پزشکان معمولاً بر روی مدیریت علائم و عوارض کوچک شدن مغز تمرکز میکنند. به عنوان مثال، اگر آتروفی مغزی ناشی از عفونت باشد، درمان عفونت میتواند از پیشرفت آتروفی جلوگیری کند.
آتروفی مغزی بسته به علت زمینهای میتواند بسیار آهسته یا بسیار سریع پیشرفت کند. برخی از بیماریها و شرایطی که باعث آتروفی مغزی میشوند عبارتند از:
عوامل متعددی میتوانند بر میزان آتروفی مغزی تأثیر بگذارند که یکی از آنها مقادیر بالای هموسیستئین، یک اسید آمینه در خون، است. مطالعات نشان دادهاند که افزایش سطح هموسیستئین خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش میدهد. میزان پیشرفت آتروفی مغزی بستگی به بیماری زمینهای فرد دارد.
کوچکشدن مغز یک اتفاق نادر نیست و میتواند به عوامل زیر بازگردد:
1. آتروفی کورتیکواستروئید زیر قشری: این پدیده فیزیولوژیکی مرتبط با سن است که منجر به کاهش حجم مغز در قسمتهای زیر قشری میشود. تصویربرداری مغزی از نوع CT یا MRI علائم مختلفی را نشان میدهد که نشان دهنده این نوع آتروفی است.
2. آلزایمر: آتروفی منتشر کورتیکو زیر قشری با کاهش اندازه ساختارهای واقع در زیر قشر مغز تعریف میشود. این نوع آتروفی از علائم بیماری آلزایمر است و میتواند در طول اسکن مغز دیده شود که به تأیید تشخیص در زوال عقل کمک میکند. علت دقیق این آتروفی هنوز مشخص نیست.
3.علل دیگر: آتروفی زیر قشری کورتیکواستروئید به طور قابل توجهی وابسته به عامل سنی است. علاوه بر آن، میتوان آن را در بیماریهای دیگری مانند زوال عقلی، پس از ضربه مغزی، تصادف عروقی یا تومور مغزی نیز دید.
علائم آتروفی مغزی بستگی به محل و علت مرگ سلولها دارد. با این حال، وقوع هر یک از این علائم ممکن است ناشی از مشکلات دیگری باشد. بهتر است هرگز این علائم را نادیده نگیرید و به پزشک مراجعه کنید:
1. زوال عقلی یا از دست دادن حافظه
2. تغییرات در خلقوخوی، شخصیت و یا رفتار
3. اختلال در قضاوت کردن و یا تفکر انتزاعی
4. اختلال در حافظه، تفکر، صحبت کردن، درک، نوشتن و یا خواندن
5. تشنج ناشی از فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در مغز
6. تشنج و گاهی اوقات از بین رفتن هوشیاری
7. مشکلات صحبت کردن و شنیداری
8. از دست دادن کنترل حرکت
9. اختلال در بینایی (تاری دید یا دو بینی)
10. احساس سردرگمی، گیجی، هذیان، بیحالی، توهم
11. ضعف، از دست دادن حس و یا فلج موضعی
12. اختلال در تکلم، درک و یا خواندن مطالب، و انجام فعالیتهای روزمره مانند خوردن و لباس پوشیدن
هر یک از این علائم ممکن است نشانه مشکلات جدی مغزی باشند که نیاز به ارزیابی و درمان توسط پزشک دارند.
کوچک شدن مغز میتواند به علت انواع اختلالات ژنتیکی و یا اختلالات پیشرونده در فرد بروز کند. این اختلالات شامل موارد زیر است:
1. آلزایمر: یکی از نوعترین اختلالات زوال عقل که باعث تخریب سلولهای عصبی در مغز میشود.
2. دمانس یا زوال عقل: شامل تخریب تدریجی و تدریجی سلولهای عصبی در مغز است.
3. فلج مغزی: ناشی از قطع عرضه خون به بخشی از مغز که به تخریب سلولهای عصبی منجر میشود.
4. بیماری هانتینگتون: نوعی اختلال ژنتیکی که با تخریب سلولهای عصبی در مغز همراه است.
5. لکودیستروفی: اختلالی که به مواد محافظ اطراف سلولهای عصبی آسیب میزند و به تخریب سلولهای عصبی منجر میشود.
6. بیماری اماس (اسکلروز چندگانه): بیماریی که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافتهای عصبی حمله میکند و به تخریب سلولهای عصبی و نخاعی منجر میشود.
7. بیماری پیک: نوعی اختلال زوال عقل که برخی از مناطق مغز را تحت تأثیر قرار میدهد و به تخریب سلولهای عصبی منجر میشود.
این اختلالات میتوانند در طول زمان منجر به کوچکشدن و تخریب مغز شوند و نیاز به مراقبت و درمان تخصصی دارند.
عواملی که ممکن است به کوچکشدن مغز منجر شوند شامل:
1. افزایش سن: با پیر شدن، فرآیند طبیعی از دست دادن سلولهای عصبی در مغز رخ میدهد.
2. آسیب یا تروما به مغز: مانند ضربه مغزی یا آسیب دیگری که ممکن است سلولهای عصبی را تخریب کند.
3. آسیب دیدگی مغزی: ناشی از حوادث مختلفی مانند حوادث رانندگی، تصادفات ورزشی، یا حملات قلبی که میتواند به سلولهای عصبی آسیب برساند.
4. سابقه خانوادگی بیماریهای عصبی مانند اماس، آلزایمر، بیماری هانتینگتون و یا اختلالات عصبی مشابه: افرادی که در خانوادهشان افرادی با این نوع بیماریها وجود دارد، احتمال بیشتری برای بروز این نوع مشکلات دارند.
عوارض آتروفی مغزی درمان نشده یا کنترل نشده ممکن است بسیار جدی باشد و حتی در برخی موارد به زندگی فرد تهدید کننده باشد. این عوارض شامل موارد زیر میشود:
1. عدم توانایی در شرکت در فعالیتهای عادی: کاهش قابلیت انجام کارهای روزمره مانند خوردن، نوشیدن، پوشیدن لباس و مدیریت مالیات.
2. از دست دادن استقلال: نیاز به کمک دیگران برای انجام فعالیتهای روزمره و احساس وابستگی بیشتر.
3. منزوی شدن: کاهش تعامل با افراد دیگر و احساس انزوا و انزوی اجتماعی.
4. افسردگی: تحت تأثیر قرار گرفتن روحیه، افزایش اضطراب و افسردگی به علت تغییرات در عملکرد مغزی.
این عوارض نشاندهنده اهمیت تشخیص زودهنگام و مدیریت مناسب آتروفی مغزی توسط پزشک میباشند.
قبل از شروع به درمان، باید بدانید که مهمترین نکته در درمان هر نوع بیماری، تشخیص صحیح توسط پزشک است. به همین دلیل، مراجعه به بهترین پزشک متخصص مغز و اعصاب از اهمیت بالایی برخوردار است. پزشک با بررسی علائم شما، سوابق پزشکی و تصاویر پزشکی مانند CT-scan و MRI مغز، میتواند علت به وجود آمدن مشکل را بفهمد. بنابراین، در جلسه حضوری با پزشک همه آنچه که برای شما پیش آمده است را به ایشان توضیح دهید.
برنامه درمانی که پزشک در اختیار شما قرار میدهد، با توجه به علت این عارضه متفاوت است. به عنوان مثال، اگر علت آن سکته مغزی باشد، به درمان آن پرداخته میشود. سکته مغزی ممکن است با داروهایی که لخته خون را حل میکنند، مانند داروهای ضد انعقاد خون، درمان شود. همچنین، در برخی موارد نیاز به جراحی برای برداشتن لخته خون یا ترمیم رگهای خونی آسیب دیده وجود دارد.
در مورد آسیب دیدگی مغزی، نیز ممکن است نیاز به جراحی باشد تا از آسیب بیشتر به سلولهای مغزی جلوگیری شود. اما برای بیماریهایی مانند آلزایمر، فلج مغزی، بیماری هانتینگتون و سرطان خون، هیچ درمانی کاملاً واقعی وجود ندارد. با این حال، برخی از داروها میتوانند علائم این بیماریها را کاهش دهند.
علاوه بر این درمانهای دارویی، گفتار درمانی، فیزیوتراپی و کار درمانی نیز از روشهایی هستند که میتوانند در کنترل و درمان این بیماریها تأثیرگذار باشند.
ورزش منظم: پیادهروی روزانه یا هر نوع ورزش دیگری که منظم باشد میتواند به شما کمک کند تا احتمال بروز آتروفی مغزی را کاهش دهید. با پیروی از یک برنامه ورزشی منظم، میتوانید سلامت مغزتان را حفظ کنید.
کاهش کمبود ویتامینها: داشتن یک رژیم غذایی متعادل و سالم که حاوی غذاهای غنی از ویتامینهایی مانند B12 باشد، میتواند به جلوگیری از آتروفی مغزی کمک کند.
نوشیدن آب کافی: کمآبی بدن میتواند باعث افزایش هورمونهای استرس و آسیب مغزی شود. بنابراین توصیه میشود روزانه مقدار کافی آب بنوشید تا بدنتان هیدراته بماند.
آتروفی مغزی یک وضعیت جدی است که میتواند به علت عوامل مختلفی از جمله بیماریهای مغزی، آسیبهای مغزی، و اختلالات ژنتیکی رخ دهد. عوارض آتروفی مغزی شامل کاهش عملکردهای مغزی، از دست دادن حافظه، تغییرات شخصیتی، و اختلالات حرکتی میباشد. درمان آتروفی مغزی معمولاً بر اساس علت آن تعیین میشود و شامل درمان دارویی، جراحی مغز، و بهبود سبک زندگی از طریق ورزش منظم، تغذیه مناسب، و مدیریت عوارض میشود. برای جلوگیری از آتروفی مغزی، مهم است به تشخیص صحیح و به موقع بیماری توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب اهمیت داده شود و اقدامات پیشگیرانه مناسب انجام شود.